woensdag 28 december 2011
Het is opvallend hoe vriendelijk de inwoners van Argentinië zijn en hoe gastvrij zij de Dakarrijders ontvangen. De wedstrijd is nog niet begonnen en men staat in grote getale langs de weg foto’s te maken, te zwaaien e.d.. En als je stopt dan staan er al direct mensen bij je auto en vragen naar petjes, shirts, stickers e.d.. De politie voorop.
Dus na ongeveer 36 uur reizen kwamen wij aan bij een alleraardigste familie in Mar del Plata. In Nederland hadden wij begrepen dat zij over een ranch beschikten, maar dat is toch een te groot woord. Met een poort van nog geen 3 meter breed en een boom net langs de inrit, moest deze eerst flink gesnoeid worden, anders konden de auto’s zelfs niet op het terrein. Maar laat het kappen van een boom maar aan Aart over.
Dus op woensdagavond stonden tegen 11 uur eindelijk de auto’s op het terrein en zijn wat nog wat gaan eten en drinken, maar weer redelijk snel het mandje in, want de eerste vermoeidheid was al te zien.
Terug naar het overzicht
aankomst 28 December
Na een vliegreis van 14 uur zijn wij op woensdagmiddag (Argentijnse tijd, 4 uur tijdverschil), geland op Buenos Aires. Daarna een taxirit van ruim 100 kilometer naar Dok D in de haven van Buenos Aires en hier onze auto’s opgehaald. Alles was nog perfect in orde, zodat wij daarna onze reis konden vervolgen naar ons eerste bivak, een trip van bijna 600 km.Het is opvallend hoe vriendelijk de inwoners van Argentinië zijn en hoe gastvrij zij de Dakarrijders ontvangen. De wedstrijd is nog niet begonnen en men staat in grote getale langs de weg foto’s te maken, te zwaaien e.d.. En als je stopt dan staan er al direct mensen bij je auto en vragen naar petjes, shirts, stickers e.d.. De politie voorop.
Dus na ongeveer 36 uur reizen kwamen wij aan bij een alleraardigste familie in Mar del Plata. In Nederland hadden wij begrepen dat zij over een ranch beschikten, maar dat is toch een te groot woord. Met een poort van nog geen 3 meter breed en een boom net langs de inrit, moest deze eerst flink gesnoeid worden, anders konden de auto’s zelfs niet op het terrein. Maar laat het kappen van een boom maar aan Aart over.
Dus op woensdagavond stonden tegen 11 uur eindelijk de auto’s op het terrein en zijn wat nog wat gaan eten en drinken, maar weer redelijk snel het mandje in, want de eerste vermoeidheid was al te zien.
Terug naar het overzicht