maandag 14 januari 2013
De special zal erg snel zijn vandaag. Maar door het veraderlijke landschap is het erg opletten.
Het is maandag en niet de 13e, maar de 14e januari als het mis gaat bij de 555 van Aart, Gertjan en Enrico.
Het is een snelle proef, er is veel stof en gladde paden. De ruitensproeier is net kapot gegaan, dus er is slecht zicht. Ze rijden zo’n 100km/h als in een bocht de achterkant uitbreekt. Op zich niet heel erg, maar dan ‘hapt’ het achterwiel in een greppeltje langs de weg en met een flinke smak valt de 10ton zware truck op de linkerzijkant. Gelukkig wordt de vraag van Aart ‘Alles goed jongens?’ met 2x ‘ja!’ beantwoord. Dan volgt een vloek en foeter moment en trapt Aart de kapotte voorruit uit de cabine. Wanneer de mannen vervolgens uit de auto klauteren, staat Carlo er al naast. Ze zaten ongeveer 30 seconden achter de 555. Vervolgens wordt er ongelooflijk teamwork getoond. De ‘onboard-videobeelden’ laten zien dat 2 minuten en 40 seconden nadat de truck omvalt, hij weer op zijn wielen staat.
Aart: ‘Het was mijn eigen fout. Het ging lekker, het was een mooie proef, maar mijn zicht was slecht door de vieze voorruit en het stof. Ik had iets van het gas af moeten gaan. Gelukkig is niemand gewond, al zullen we morgen wel flink spierpijn hebben!’ Enrico: ‘Ik heb nu al best last van mijn rug. Voor de zekerheid hebben de artsen van de organisatie hier in het bivak een röntgenfoto gemaakt en daar is niets op te zien. Ik mag morgen gewoon starten.’
De mannen hebben de proef gewoon af kunnen maken en werden 41e, al was het flink afzien zonder voorruit. ‘Ik heb een paar van die helikopters op mijn kop gehad’, vertelt Aart, waarmee hij op de vele Libellen doelt die de cabine in vlogen.
Bij aankomst in het bivak vlogen de monteurs gelijk op de truck. Direct werd de rolkooi goed geïnspecteerd omdat je deze niet mag repareren. Als die heel is mag je nog verder rijden. Het is nu 22u en we maken net een biertje open. De truck ziet er gehavend uit, maar er zit een nieuwe voorruit in, nieuwe spiegel, er is her en der uitgedeukt, een nieuwe velg, nieuw achterlicht, luchtfilterhuis uitgedeukt en nog wat zaken. Hij is klaar om morgen weer te starten.
Egbert, Carlo en Ton hebben een goeie dag gehad. De equipe haalde een keurige 30e plaats! ‘Het was wel even schrikken toen we de Sintinel (waarschuwings-/alarmsysteem) hoorden en vervolgens tegen de onderkant van de truck van Aart keken’, vertelt Egbert. We konden hem samen snel rechtop zetten en zijn toen doorgereden. Het blijkt maar weer; het gevaar zit in iedere seconde!’
Terug naar het overzicht
Dag 9
Stage 9 Tucumán - Córdoba Totaal 699km. Special 293km. en verbinding 406km.De special zal erg snel zijn vandaag. Maar door het veraderlijke landschap is het erg opletten.
Verslag
Pech overvalt truck 1…
Het is maandag en niet de 13e, maar de 14e januari als het mis gaat bij de 555 van Aart, Gertjan en Enrico.Het is een snelle proef, er is veel stof en gladde paden. De ruitensproeier is net kapot gegaan, dus er is slecht zicht. Ze rijden zo’n 100km/h als in een bocht de achterkant uitbreekt. Op zich niet heel erg, maar dan ‘hapt’ het achterwiel in een greppeltje langs de weg en met een flinke smak valt de 10ton zware truck op de linkerzijkant. Gelukkig wordt de vraag van Aart ‘Alles goed jongens?’ met 2x ‘ja!’ beantwoord. Dan volgt een vloek en foeter moment en trapt Aart de kapotte voorruit uit de cabine. Wanneer de mannen vervolgens uit de auto klauteren, staat Carlo er al naast. Ze zaten ongeveer 30 seconden achter de 555. Vervolgens wordt er ongelooflijk teamwork getoond. De ‘onboard-videobeelden’ laten zien dat 2 minuten en 40 seconden nadat de truck omvalt, hij weer op zijn wielen staat.
Aart: ‘Het was mijn eigen fout. Het ging lekker, het was een mooie proef, maar mijn zicht was slecht door de vieze voorruit en het stof. Ik had iets van het gas af moeten gaan. Gelukkig is niemand gewond, al zullen we morgen wel flink spierpijn hebben!’ Enrico: ‘Ik heb nu al best last van mijn rug. Voor de zekerheid hebben de artsen van de organisatie hier in het bivak een röntgenfoto gemaakt en daar is niets op te zien. Ik mag morgen gewoon starten.’
De mannen hebben de proef gewoon af kunnen maken en werden 41e, al was het flink afzien zonder voorruit. ‘Ik heb een paar van die helikopters op mijn kop gehad’, vertelt Aart, waarmee hij op de vele Libellen doelt die de cabine in vlogen.
Bij aankomst in het bivak vlogen de monteurs gelijk op de truck. Direct werd de rolkooi goed geïnspecteerd omdat je deze niet mag repareren. Als die heel is mag je nog verder rijden. Het is nu 22u en we maken net een biertje open. De truck ziet er gehavend uit, maar er zit een nieuwe voorruit in, nieuwe spiegel, er is her en der uitgedeukt, een nieuwe velg, nieuw achterlicht, luchtfilterhuis uitgedeukt en nog wat zaken. Hij is klaar om morgen weer te starten.
Egbert, Carlo en Ton hebben een goeie dag gehad. De equipe haalde een keurige 30e plaats! ‘Het was wel even schrikken toen we de Sintinel (waarschuwings-/alarmsysteem) hoorden en vervolgens tegen de onderkant van de truck van Aart keken’, vertelt Egbert. We konden hem samen snel rechtop zetten en zijn toen doorgereden. Het blijkt maar weer; het gevaar zit in iedere seconde!’
Terug naar het overzicht