vrijdag 6 januari 2012
verbindingsroute: 394km
special stage: 247km
Uw papieren, Alstublieft
De zuidelijke zomer heeft een aantal verrassingen in petto, met inbegrip van de negatieve temperaturen welke overwonnen zullen moeten worden door de motorrijders die midden in de nacht de lange klim naar Paso San Francisco moeten tackelen, om daar de grens over te gaan op een hoogte van 4700 meter.
Zodra de rally in Chili is, zal de special stage in eerste instantie worden beslist op hard terrein, in de barre droogte van de Atacama-woenstijn. De chauffeurs zullen zich niet meer zorgen maken om hun maximumsnelheid als ze de duinen van Copiapó tegen komen, welke ze vier keer zullen tegenkomen tijdens de rally.
Bekwaam rijgedrag is de enige oplossing voor chauffeurs om vastzitten in een diepe zandhoop voor een lange tijd te voorkomen. Sommigen zullen dit niet kunnen vermijden.
De rally gaat zaterdag weer door.
FIAMBALA - De zesde rit van de Dakar Rally gaat niet door. De deelnemers zouden vrijdag van het Argentijnse Fiambalá naar Copiapó in Chili rijden, maar wegens zware sneeuwval heeft Chili een bergpas aan de grens gesloten. Dat heeft de organisatie van de rally laten weten.
De sneeuw blokkeert de San Francisco-pas. Die ligt op 4700 meter hoogte in het Andesgebergte. De Dakar-rijders rijden vrijdag in konvooi naar Copiapó. Daar gaat de rally zaterdag verder.
Vrijdag 6 januari 2011
De special die voor vandaag gepland stond was afgelast in verband met weersomstandigheden. Er zou sneeuw liggen aan de andere kant van het Andesgebergte. Dat wordt een rustig dagje dachten wij. Maar in de loop van de dag bleek maar weer dat je hier helemaal niets kunt voorspellen.
Zoals ik gisteren al meldde zou de passage van de San Francisopas een speciale ervaring worden. De wegen, tenminste wat je weg mag noemen, is niet geschikt voor heel druk verkeer, dus eerst mochten de rallyrijders vertrekken en daarna pas de servicewagens.
Aart en Egbert zijn rond 10 uur vertrokken en wij de servicejeep en servicetruck rond half 12.
Om de 650 kilometer te overbruggen naar het volgende bivak, Copiapo in Chili. De grenspassage met Chili is een heel gedoe. Op donderdagavond waren er per persoon al 3 formulieren ingevuld om de grenspassage soepel te laten verlopen.
De passage van het Andesgebergte naar Copiapo gaat via de San Francisopas. Inderdaad er was niets teveel gezegd, een prachtig gezicht. Rotsformaties in allerlei kleuren. Lastig om dit duidelijk te maken, foto’s zeggen meer.
Maar wat nog meer opviel was het volgende: wij hebben over redelijk normale wegen gereden tot de grens van Argentinie. Na de grenspassage van de Argentijnse grens ging de weg over in een grintpad, deze kun je vergelijken met het laatste stukje van de Nulandse Weerscheut in Vinkel. Na ongeveer 130 kim arriveerde wij bij de grens van Chili. Zou dit stuk niemandsland zijn? Na het passeren van de Chileense grens hoopten wij weer een reguliere weg aan te treffen, maar helaas, niets was minder waar. De grintpad liep nog zeker 140 km door. Totaal ongeveer 270 km grintpaden. Dat is in ieder geval van Oss naar Groningen. Dit doe je niet in een paar uurtjes.
Langs heel deze weg hebben wij zeggen en spreken 2 huizen zien staan, dus dit hele gebied is nagenoeg onbewoond..
Na deze paden waren wij redelijk gaar, zeker als je je hierbij voorstelt dat dit voor een groot gedeelte afspeelde boven de 4500 meter. Ik, Hans, kreeg ook nog hoogteziekte. Van de afdaling heb ik niet veel meer meegekregen,maar eenmaal gedaald was de hoogteziekte weer redelijk snel over.
In de afdaling kwamen wij Egbert voorbij die met pech langs de weg stond. De turbo van de wedstrijdjeep werkte niet meer. Hij en Carlo hadden hier op dat moment al enkele uren stil gestaan. Alles gecontroleerd, turbo vervangen, motor uitgelezen op de computer e.d., het mocht niet baten. Na 5 uur stil te hebben gestaan hebben wij besloten om de auto dan maar op te slepen. Dit zou een reisje worden van nog een kleine 300 kilometer. Maar omdat het een redelijk steile afdaling was, is besloten om eerst deze afdaling op eigen kracht te doen en daarna te slepen. Eenmaal beneden bleek het probleem met de turbo om onverklaarbare redenen opgelost. Heeft dit aan de hoogte gelegen waarin gereden is?
De reis hervat en door naar het bivak, dit ging goed behalve nog een lekke band, maar dat mocht de pret niet drukken. Rond middernacht waren wij eindelijk in het bivank gearriveerd. Gelukkig waren de anderen al aanwezig en kon snel gestart worden met het onderhoud aan de wedstrijdjeep, de DAF van Aart was al wedstrijdklaar. Uiteindelijk is er toch weer tot half 6 gesleuteld. Hopelijk niet tevergeefs.
Terug naar het overzicht
Dag 6 Afgelast
Stage 6: FIAMBALÁ – COPIAPÓverbindingsroute: 394km
special stage: 247km
Uw papieren, Alstublieft
De zuidelijke zomer heeft een aantal verrassingen in petto, met inbegrip van de negatieve temperaturen welke overwonnen zullen moeten worden door de motorrijders die midden in de nacht de lange klim naar Paso San Francisco moeten tackelen, om daar de grens over te gaan op een hoogte van 4700 meter.
Zodra de rally in Chili is, zal de special stage in eerste instantie worden beslist op hard terrein, in de barre droogte van de Atacama-woenstijn. De chauffeurs zullen zich niet meer zorgen maken om hun maximumsnelheid als ze de duinen van Copiapó tegen komen, welke ze vier keer zullen tegenkomen tijdens de rally.
Bekwaam rijgedrag is de enige oplossing voor chauffeurs om vastzitten in een diepe zandhoop voor een lange tijd te voorkomen. Sommigen zullen dit niet kunnen vermijden.
Korte update
Konvooi
Zesde etappe Dakar 2012 afgelast door sneeuw.De rally gaat zaterdag weer door.
FIAMBALA - De zesde rit van de Dakar Rally gaat niet door. De deelnemers zouden vrijdag van het Argentijnse Fiambalá naar Copiapó in Chili rijden, maar wegens zware sneeuwval heeft Chili een bergpas aan de grens gesloten. Dat heeft de organisatie van de rally laten weten.
De sneeuw blokkeert de San Francisco-pas. Die ligt op 4700 meter hoogte in het Andesgebergte. De Dakar-rijders rijden vrijdag in konvooi naar Copiapó. Daar gaat de rally zaterdag verder.
Verslag
Vrijdag 6 Januari
Vrijdag 6 januari 2011De special die voor vandaag gepland stond was afgelast in verband met weersomstandigheden. Er zou sneeuw liggen aan de andere kant van het Andesgebergte. Dat wordt een rustig dagje dachten wij. Maar in de loop van de dag bleek maar weer dat je hier helemaal niets kunt voorspellen.
Zoals ik gisteren al meldde zou de passage van de San Francisopas een speciale ervaring worden. De wegen, tenminste wat je weg mag noemen, is niet geschikt voor heel druk verkeer, dus eerst mochten de rallyrijders vertrekken en daarna pas de servicewagens.
Aart en Egbert zijn rond 10 uur vertrokken en wij de servicejeep en servicetruck rond half 12.
Om de 650 kilometer te overbruggen naar het volgende bivak, Copiapo in Chili. De grenspassage met Chili is een heel gedoe. Op donderdagavond waren er per persoon al 3 formulieren ingevuld om de grenspassage soepel te laten verlopen.
De passage van het Andesgebergte naar Copiapo gaat via de San Francisopas. Inderdaad er was niets teveel gezegd, een prachtig gezicht. Rotsformaties in allerlei kleuren. Lastig om dit duidelijk te maken, foto’s zeggen meer.
Maar wat nog meer opviel was het volgende: wij hebben over redelijk normale wegen gereden tot de grens van Argentinie. Na de grenspassage van de Argentijnse grens ging de weg over in een grintpad, deze kun je vergelijken met het laatste stukje van de Nulandse Weerscheut in Vinkel. Na ongeveer 130 kim arriveerde wij bij de grens van Chili. Zou dit stuk niemandsland zijn? Na het passeren van de Chileense grens hoopten wij weer een reguliere weg aan te treffen, maar helaas, niets was minder waar. De grintpad liep nog zeker 140 km door. Totaal ongeveer 270 km grintpaden. Dat is in ieder geval van Oss naar Groningen. Dit doe je niet in een paar uurtjes.
Langs heel deze weg hebben wij zeggen en spreken 2 huizen zien staan, dus dit hele gebied is nagenoeg onbewoond..
Na deze paden waren wij redelijk gaar, zeker als je je hierbij voorstelt dat dit voor een groot gedeelte afspeelde boven de 4500 meter. Ik, Hans, kreeg ook nog hoogteziekte. Van de afdaling heb ik niet veel meer meegekregen,maar eenmaal gedaald was de hoogteziekte weer redelijk snel over.
In de afdaling kwamen wij Egbert voorbij die met pech langs de weg stond. De turbo van de wedstrijdjeep werkte niet meer. Hij en Carlo hadden hier op dat moment al enkele uren stil gestaan. Alles gecontroleerd, turbo vervangen, motor uitgelezen op de computer e.d., het mocht niet baten. Na 5 uur stil te hebben gestaan hebben wij besloten om de auto dan maar op te slepen. Dit zou een reisje worden van nog een kleine 300 kilometer. Maar omdat het een redelijk steile afdaling was, is besloten om eerst deze afdaling op eigen kracht te doen en daarna te slepen. Eenmaal beneden bleek het probleem met de turbo om onverklaarbare redenen opgelost. Heeft dit aan de hoogte gelegen waarin gereden is?
De reis hervat en door naar het bivak, dit ging goed behalve nog een lekke band, maar dat mocht de pret niet drukken. Rond middernacht waren wij eindelijk in het bivank gearriveerd. Gelukkig waren de anderen al aanwezig en kon snel gestart worden met het onderhoud aan de wedstrijdjeep, de DAF van Aart was al wedstrijdklaar. Uiteindelijk is er toch weer tot half 6 gesleuteld. Hopelijk niet tevergeefs.
Terug naar het overzicht